Bij de muziekproductie gaat het me om twee hoofddoelen:

• muziek produceren in eigen beheer, vanaf het eerste creatieve idee tot en met een studiowaardig eindresultaat in de vorm van een reepje audio;
• zonder gebruikmaking van prefab rifs, arpeggio’s, rythmpatterns, vocal samples enz. zoals dat in de moderne muziekproductie – zeg maar industrie – jammer genoeg gangbaar is.

Dat is de uitdaging. Of nee, dat klinkt te beladen; ‘dat is het spel’!

Daarvoor heb je niet perse een kostbare studio-inventaris nodig, dat kan met bescheiden middelen, zowel analoog-elektrisch als akoestisch of digitaal. Als het hart maar goed is. Bij mij is dat de beste DAW van Duitse makelij, kenners weten dan genoeg, in combinatie met een RME FireFace audio system. Daarnaast een Kawai-ES920 digitale piano, een Schimmel akoestische piano met MIDI, een Nektar Panorama moederkeyboardje en een grappige (soms heel brutale) Roland-Lucina AX-09 synthesizer met veel leadsounds die je als een gitaar om je nek kunt hangen. Akoestisch verder een drumstel, een Afrikaanse ballafoon (een wat?) en een Höhner accordeon (96 bas).

Maar feitelijk is dat hooguit voor kenners interessant. Wél heel boeiend is het proces van daarin thuisraken middels duizenden bladzijden user guides en honderden knopjes en schijfjes, een ontdekkingstocht die per stap duizelingwekkender tot en met schrikbarend wordt. En dan weer terug zien te komen bij een beperking van elementen per song of compositie. Verder geen albumconcept, geen songformat, van bombastisch tot intiem, met en zonder vocals, in alle stijlrichtingen, in alle vrijheid. Heerlijk.