Ik vertel iedere leerling dat alle muziek die ze spelen is ontstaan vanuit improvisatie. Alle componisten zijn of waren ook goede improvisators. Vervolgens probeer ik ze te laten ervaren hoe heerlijk het is om daarmee bezig te zijn. De meest aangedragen uitvluchten zijn: ‘maar ik kan dat niet’ en ‘dat is veel te moeilijk’, zelfs al voordat het überhaupt geprobeerd wordt. Mijn antwoord: je hoeft enkel te durven, begin gewoon, herhaal patronen, luister ondertussen zoals een kok proeft, aanvaardt dat ‘fouten’ niet bestaan, laat het stromen als water in een rivier, geen tijd onderweg voor reflectie, leer anders wat je los moet laten om zover te komen, meestal is dat je eigen criticaster.

Als we dan aan de slag gaan, afgebakend door een paar simpele structuren,  een maatsoort, een akkoordenreeksje of vanuit zelfs maar één grondtoon en het lukt om dat te laten stromen, dan beginnen de oogjes vaak te glimmen. Het is een boeiende weg om in te slaan, en als het lukt een bron van genoegen voor de rest van je leven, en ook al is de horizon altijd onbereikbaar, er zijn genoeg schitterende bestemmingen onderweg.