Alcyoneus

Sommigen noemen het ‘vuil’, ik noem het ‘geil’: zware, zwangere akkoorden, overrijpe harmonieën, ambivalente grondtonen. En is er geen tonica dan wordt er een gekozen, want de geest wil een leider, de meteorietenzwerm een richting. Vandaag een E, morgen een Bes, zelfde muziek maar zingend in een ander zonnelicht. De context wankelt toch al bij iedere massazwiep. Elke ster zindert van samengebalde tomeloze energie, in volstrekte eigenheid , tijdloos en sereen. Zo’n space-scape waarvan je denkt, daar wil ik wel vaker doorheen reizen, zweven in dit geval.
Know what I mean? Psychedelisch man, weet je wel.